Elsa:
De sneeuw glanst zacht in het maanlicht vannacht
Van een voetstap geen blijk.
Dit lege verlaten land is,
Vanaf nu mijn koninkrijk.
Van de storm die in mij woedt,
Had tot nu toe niemand weet.
Het werd mij te veel hoe ik mijn best ook deed

Laat niemand toe
Spreek niemand aan.
Wees gehoorzaam en ga hier niet vandaan.
Voel niets, doe niets dat iets verraadt. 
Da's nu te laat.

Laat het los, laat het gaan
Het roer om moet om
Ja, dat moet
Laat het los, laat het gaan.
Sluit de deuren nu voorgoed.
Wat men daar,
Over mij beweert.
Raakt me hier niet meer
En kou heeft me sowieso nooit gedeerd

't Is grappig dat wat afstand,
Zo snel meer inzicht gaf
Want de vrees die mij steeds voortjoeg,
Glijdt nu al van mij af

Ik ga op zoek naar wie ik ben,
Verleg de grenzen die ik ken.
Geen goed of fout geldt hier voor mij,
'k Ben vrij.

Laat het los, laat het gaan.
Voorbij is de storm in mij.
Laat het los, laat het gaan.
Geen tranen meer, voorbij.
Hier begint mijn nieuw bestaan.
Onbevreesd en vrij.

M'n kracht neemt toe,
En schept een zuilenrij van steen.
M'n ziel bouwt een kasteel, 
Van ijskristallen om me heen.
In elk kristal weerklinkt de echo van mijn geest.
'k Ga nooit, nee, nooit terug,
't Verleden is geweest

Laat het los, laat het gaan.
Ja, ik reis uit de kilte op.
Laat het los, laat het gaan.
Op deze hoge top
Hier begint nu m'n leven weer
Vrij en onbevreesd.

Kou is voor mij nooit een punt geweest.