Regen op het huis, op het land en de bomen
Midden op de dag lijkt het donkere nacht
Regen in je hoofd, in je hart en je dromen
Al zo eindeloos lang gewacht

Wachten op de dag dat de wolken verdwijnen
Op het stukje blauw, waar de leeuwerik lacht
En weer eens de zon in de water zien schijnen
Al zo eindeloos lang gewacht

Maar blijft de hemel huilen
Dan huilt ze niet alleen
Waar moeten wij dan schuilen?
Waar moeten wij dan heen?

Het zal dan wel zo zijn dat je altijd moet hopen
Het zal dan wel zo zijn, maar waar vind je de kracht?
Is er soms een plek waar je zonlicht kan kopen?
Ik zie de hemel niet meer, nergens licht

Hé, Lieveheer, de kraan mag wel dicht
Mag ik eens vragen, hoelang blijft het nacht?
Al zo eindeloos lang... gewacht